Begin deze week verscheen er op onze facebook pagina een poll. Welk programma heeft je voorkeur voor wat betreft nieuws en achtergrond m.b.t. de Tour de France.
Dat vraagt om een vergelijking! En of je nou wilt of niet, je gaat altijd afwegingen maken waarom je liever wat langer opblijft om de Avondetappe op de NOS te kijken, of dat je toch prime time voor de tv zit om Tour du Jour op het commerciële RTL te aanschouwen. Dat er verschillen in het programma zitten hoef ik je niet te vertellen, maar in de kern draait het uiteindelijk maar om een ding! Eigenlijk wil ik ze helemaal niet met elkaar vergelijken.
Lichtelijk jeuk
Het enige dat ik wil is lekker onderuit gezakt op de bank hangen en zoveel mogelijk nieuwtjes, feitjes en interviews over de afgelopen etappe consumeren. Maar welk programma ik ook kijk, in beide gevallen krijg ik lichtelijk jeuk van de presentatoren. De een is een gladjakker pur sang, en de ander is, zoals Lance A. het liefelijk verwoord; Ol’ weasel Mart. ‘Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik’… En daar is meteen de volgende ergernis. De one-liners van dhr. Smeets die stammen uit de tijd dat hij ook de welbekende Noorse trui heeft aangeschaft vind ik zowaar minder irritant dan het feit dat onze Wilfred altijd moet scoren ten nadele van zijn tafelgasten. En dat de tafelgasten bepalend zijn voor het progamma, dat moge duidelijk zijn. Evenals de omgeving, en de wel-of-niet commerciële insteek van het programma. Super dat ze bij RTL ook aandacht besteden aan het goede doel, en dat wielerteams virtueel de alp d’Huez beklimmen voor KWF. Maar waarom nou die poppenkast met een ronde-miss die, nadat ze 9 van de 10 keer is afgeschilderd als dom blondje, krijgt te horen dat ze met Gert Jakobs mee mag naar z’n hotelkamer. Blijf dromen Gert…
Gert Jakobs; de Andy v/d Meyde van de wielersport. We kunnen wel een pouletje gaan maken hoe vaak hij het verhaal mag vertellen van het welbekende criterium waarbij hij onderweg een biertje ging drinken en in de slotfase weer aanhaakte?! Of hoevaak zal hij ‘Dr’an’ mogen roepen? En ja Gert; ook wij vinden dat de Nederlandse jongens ‘gewoon even’ een etappe moeten winnen.
Dit jaar is Michael Boogerd ook een van de vaste tafelgasten bij Tour du Jour. En hoezeer ik Michael ook mag, in mijn optiek doet ie er verstandig aan om een paar jaar niet aan dit soort programma’s deel te nemen. Gewoon een gevoelskwestie! Aan de andere kant, wanneer je bij Mart zou zitten na een bekentenis als die van Michael is de simpele humor van Genee en consorten zo gek nog niet. Tenzij je Lance A. heet, dan vindt Mart alles prima!
Romantische plekjes
Van de Studio van RTL, gaat het wat later op de avond naar de ‘studio’ van de NOS. En naar mijn idee een grote kracht van het programma, is het feit dat Smeets en crew de meest fantastische, romantische plekjes van Frankrijk weet te vinden in de buurt van de aankomstplaats. De sfeer, die mede ontstaat door een Frans chanson uit 1900-nogwat spat van je scherm. Totdat monsieur Smeets zelf in beeld komt. Het grootste nadeel is naar mijn mening dat hij zichzelf te graag hoort praten, en het schijnbaar normaal vindt om mensen abrupt te onderbreken. En de mensen die naar Frankrijk worden gehaald door de NOS zijn net de personen waar verstand, liefde en kennis voor de wielersport vanaf druipt. Thijs Zonneveld en Edwin Winkels zijn daar twee goede voorbeelden van. Leuke en positieve bijkomstigheid van het verblijf in de aankomstplaatsen, is dat er vaak ploegleiders/verzorgers aanschuiven. En een enkele keer is er ook een renner die plaatsneemt op een van de stoelen van Mart.
Zappen
Ik heb nog iets minder dan twee weken de tijd om met mezelf in overleg te gaan waar mijn voorkeur naar uitgaat. Maar de conclusie zal hoogstwaarschijnlijk zijn dat ik in het begin van de avond RTL op de buis heb, om met een korte tussenpauze door te zappen naar de NOS. En dan begint mijn avond lekker luchtig met de nodige humor en zal de afsluiting een serieuze zaak zijn.
Overigens vergeet ik ook zeker onze zuiderburen niet met ‘Vive le Velo’. Want als er ergens liefde en kennis met betrekking tot de wielersport is, dan is het in Belgie. Echter ben ik (hoe ‘Frans’ wil je het hebben) dan ook wel weer chauvinistisch genoeg dat mijn voorkeur uitgaat naar de achtergrond van de Nederlandse renners en hun prestaties. En van de liefde en passie van de Belgen maak ik gretig gebruik tijdens de live-uitzending van de Tour.
Want ‘het nieuwe wielrennen’ van Ducrot en Dijkstra, dat kennen we nu wel….
