Als één van de meest bekende producenten van lichtgewicht carbon wielen heeft de Duitse firma Lightweight natuurlijk een behoorlijke naam opgebouwd. Sinds een stel Beierse mannen in 1990 besloot hun kennis over carbon constructies niet alleen voor snelle auto’s en sulkies (die gekke karretjes die je bij paardenraces ziet) te gebruiken, maar ook voor racefietswielen hebben ze stap voor stap hun stempel gedrukt op onze favoriete sport. Toen ze in 2013 dus voor het eerst een compleet frame op de Eurobike toonden was iedereen even verrast als onder de indruk. Eind 2014 was Racefietsblog ook aan de beurt om een tijd met dit bijzondere frame te fietsen. Dit is wat we vonden van de Lightweight Urgestalt.
Gutentag
De fiets maakt bij de eerste kennismaking vooral indruk door zijn ingetogenheid. Matzwart overheerst met her en der een wit detail, logo of tekst, that’s it. Uiteraard is de testfiets ook voorzien van Lightweight Meilenstein wielen, dus als we heel eerlijk zijn is dit wel een beetje een dubbel test.
Aan het frame vallen een paar zaken op als je wat langer kijkt. De voorbouw (deel van het frame rond het balhoofd) is behoorlijk stevig uitgevoerd, we zien dat wel vaker bij carbon frames die én stijf en comfortabel zijn, hetzelfde geldt voor de behoorlijk dikke bottombracket en de grote verschillen in de buisomvang aan de achterzijde. De liggende achtervork is met zijn rechthoekige vorm bijna lomp te noemen, terwijl de staande achtervork constructie in verhouding sierlijk en slank is. Dit heeft natuurlijk vooral te maken met de zoektocht naar laterale stijfheid in het frame en toch enige demping voor de berijder. Mooi, maar misschien niet helemaal praktisch, is de volledig geïntegreerde zadelbuisklem waarvan de inbus aan de onderkant van de bovenbuis is weggewerkt.
Kleurrijk type
De testfiets heeft nog een aantal andere opvallende onderdelen, waaronder dus de volledig in carbon uitgevoerde wielset, het Rennbügel stuur van Lightweight zelf, een SRAM 2 x 11 Force groep (er is bewust gekozen voor deze groep zodat er geen enkele andere kleur dan zwart, wit en grijs in de fiets voorkomen) en misschien wel mijn favoriet: de Edelhelfer. Deze bidondrager weegt slechst 18 gram, ziet er fantastisch uit en vat de obsessieve afvaldrang van Duitsers perfect samen. Ook het frame heeft met slechst 790 gram ook geen typische Beierse omvang en ook het stuur is natuurlijk van lightgewicht, high-end carbon. Opvallend is dat Lightweight nog geen eigen (carbon) stuurpen heeft ontwikkeld, we moeten het doen met een niet heel bijzondere 3T ARX II Pro. Mooi detail zijn de Continental Competition tubes die speciaal voor Lightweight met de hand worden gemaakt. Het geheel heeft vooral een echte prototype-uitstraling (laat dit nou ook de vertaling van Urgestalt zijn!). Fietskenners willen allemaal even aan de fiets zitten en reageren er direct op. Maar een nietsvermoedende voorbijganger reageert eigenlijk nauwelijks. Door de ingetogen kleurstelling (ik weet niet eens of je daar überhaupt nog van kunt spreken bij deze fiets) en het redelijk klassiek ogende frame maakt hij geen directe verpletterende indruk zoals sommige andere fietsen in deze prijsklasse dat wel doen. Dit kan natuurlijk een voordeel zijn als je meedoet tijdens een toertocht, je buurman met zijn felgekleurde Italiaanse raspaardje zal een hoop meer bekijks trekken. Al zijn er tegenwoordig ook Urgestalts met kleurtjes leverbaar.
Best of both worlds
Ik heb de Urgestalt en Meilenstein combinatie (het frame is ook echt ontworpen met deze combinatie in het achterhoofd van de designers) ruim 2 maanden gebruikt en over een veelheid aan wegen gejaagd. Onze gebruikelijke slecht wegdek strook heb ik meerdere keren gefietst, net zoals klinkers, strak asfalt en zelfs kleine stukjes offroad. In vergelijking tot mijn reguliere fiets (Carbon Bianchi Infinito uit 2011) vallen een aantal zaken al snel op. Het lichte gewicht verhoogt vooral je beleving van efficiëntie. Het frame voelt strak en vooral wanneer je aanzet op een klimmetje gebeurt er precies dat wat je wil, je versnelt. Vrijwel direct en zonder dat er voor je gevoel energie verloren gaat. In mijn ervaring is dit ook echt hét kenmerk van goed doordachte fietsen in deze prijscategorie. Ik vind mijn eigen fiets eigenlijk ook al heel comfortabel én direct, maar vooral dat tweede kan dus blijkbaar nog veel beter. Vooral de dikke liggende achterbrug en de flinke, tapered balhoofdbuis zijn hier verantwoordelijk voor. Dit zijn de 2 plekken waarop veel andere frames toch meer bewegen zodra er energie in gestopt wordt. De Urgestalt reageert super voorspelbaar en de kracht uit je benen gaat naar de plek waar het hoort: je achterwiel. Als dat achterwiel dan ook nog eens licht én stijf is zoals bij de Meilensteins, dan heb je een combinatie te pakken waar je echt sneller mee fietst. Bijzonder daarbij is dat de fiets nergens oncomfortabel wordt. Het carbon stuur helpt natuurlijk (geeft minder vibraties door dan een aluminium variant) maar bij zo’n snelle fiets verwacht je misschien ook gestuiter of onverwachte bewegingen wanneer je een keer even niet oplet, maar niets is minder waar.
Doe meer met minder
Het comfortabele gevoel wordt ook onderstreept door het stuurgedrag. Waar sommige lichte fietsen nerveus kunnen worden (zeker op slechter wegdek) daar lijkt het bijna alsof dit frame (dat overigens zowel op mechanische als elektronische groepen voorbereid is) je door de bochten heen helpt. Wie wel eens motor gereden heeft kent misschien het verschil tussen die opwindende racer waarbij je bij elke bocht helemaal bij de les moet blijven en zelfs een kiezelsteentje al roet in het eten kan gooien in vergelijking tot de soort toerder die bijna niet van hun stuk te brengen zijn. De Urgestalt is misschien niet de meest scherp sturende fiets, maar je wordt er wel in 1 keer een betere fietser van. Je gaat zekerder bochten in, weet dat je medefietsers het bijna altijd zwaarder zullen hebben (qua materiaal dan) en doet gewoon langer met dezelfde hoeveelheid energie. Vorsprung durch technik zullen we maar zeggen.
Klank en remmen
Naast al deze lof is er helaas ook een element van rijden met de Lightweight waar ik minder vrolijk van wordt. Het geluid. Dit lijkt misschien wat gek, maar ik ben er de laatste weken achtergekomen dat het best belangrijk is hoe een fiets klinkt. Het zit ‘m in kleine geluidjes, maar het doffe, plastic-achtige geluid dat dit frame maakt wanneer je ergens overheen rijdt (zeker in combinatie met de carbon wielen) klinkt eigenlijk best wel goedkoop en gevoelloos. Eigenlijk is dit een carbon-dingetje. Een stalen of titanium frame klinkt in mijn (toegegeven erg romantisch ingestelde) oren gewoon veel mooier. De rateltjes, tikjes, voor mij voegen ze daadwerkelijk een belangrijke dimensie aan het fietsen toe. Daarnaast is er nog het onderwerp remmen. Hoewel ik al vaker met full carbon clinchers heb gefietst, ben ik toch altijd verbaasd over het verschil in remkracht in vergelijk tot wielen met een alu remrand. Er is al veel over geschreven, maar als ik dan toch een behoorlijk fiks bedrag aan een nieuwe fiets zou besteden dan zou ik of nog even wachten op de nieuwe SRAM schijfremmen of voor een bestaand alternatief gaan, helaas zijn de Meilensteins (met speciaal voor Lightweight gemaakte remblokjes van SwissStop) hier echter nog niet helemaal klaar voor. Zeker in natte, winterse omstandigheden is het gevoel gewoon echt minder direct.
Hollandse afgunst
Beide ‘minpunten’ als je ze zo al zou willen noemen, zijn natuurlijk subjectief. En dat is ook het mooie van dit soort fietsen. Ze roepen emoties op. De één vindt het prachtig, de ander moet er niets van hebben. Aangezien de meeste fietsers wel een beetje idee hebben van de prijzen van Lightweight producten, moet je als eigenaar natuurlijk ook rekening houden met een gezonde dosis Hollandse afgunst als je bij je volgende groepsrit op de Urgestalt aankomt.
Prijs Urgestalt frameset: € 4.470,-
Prijs Meilenstein T(ubular) wielset: € 3.350,-
Gewicht complete testfiets: 6,12 kg
Conclusie
Tja, valt er iets slechts schrijven over deze Lightweight fiets, we zouden in ieder geval de eerste zijn. De Urgestalt is een prachtig voorbeeld van de toch typische Duitse drang naar perfectie die je ook bij veel van hun sportieve auto’s tegenkomt. Alles werkt precies zoals het zou moeten en de combinatie van efficiëntie en comfort dwingt echt respect af… maar toch, ik mis iets. Noem het passie, drama of gevoel, wat het precies is vind ik moeilijk te omschrijven, maar hoe zwaar ik ook onder de indruk ben van de Lightweight, ik word niet verliefd op deze ingetogen Duitse fiets. Natuurlijk rijdt de fiets bijna perfect en is ook de wielset een upgrade die je iedere liefhebber gunt, maar uiteindelijk gaat mijn hart er niet sneller van kloppen. En zoals eerder genoemd verschillen de meningen daar nogal over. Zelfs hier op kantoor.
Via Lightweight
