Fietsen in Limburg, daar zeggen we nooit nee tegen bij Racefietsblog. Op uitnodiging van ABUS deden Björn en ik (Joost) mee aan de toertocht Limburgs Mooiste, een toertocht door toch wel de mooiste fietsprovincie van ons land. Dus wij stapten de fiets op en genoten van een dag met veel kilometers, klimmetjes, andere fietsers, en een klein beetje regen en kou.
Veel opties qua routes
Limburgs Mooiste was dit jaar op zaterdag 25 mei. Het leuke aan dit evenement is de diversiteit qua routes. Je hebt routes over asfalt voor de wielrenners, maar er zijn ook routes voor mountainbikers en gravelaars. Zelfs aan families en kids is gedacht, met vlakke routes met een kortere lengte. Goed geregeld door de organisatie, en het zorgt natuurlijk ook voor een spreiding van de vele deelnemers over de Limburgse wegen.
Voor de racefiets had je de keuze uit 8 routes, variërend van 80 tot 220 kilometer. Voor gravelaars was er een route van 90 kilometer, en de mountainbikers hadden de keuze uit afstanden van 55, 85 en 110 kilometer. Wij kozen voor de rode route van 150 kilometer, met 1850 hoogtemeters. Best een pittige route dus, en de reden om voor deze te kiezen was omdat er een aantal voor mij onbekende klimmetjes in de route zaten. Klimmetjes als de Cauberg, Keutenberg en Vaalserberg ken ik wel, maar in deze route zaten ook een aantal minder bekende klimmetjes. Ook ging de route een stukje door België en Duitsland, en natuurlijk kwamen we het Drielandenpunt tegen.
Dagtrip
We kozen ervoor om op één dag op en naar naar Limburg te rijden. Op de heenweg zagen we in de auto de bui al een beetje hangen, want ondanks dat het eind mei was, bleef het behoorlijk frisjes. Donkere wolken hingen boven de bus en we zagen temperaturen waar we niet persé blij van werden. Maar dat mocht de pret niet drukken, want we hadden er veel zin in.
De dagen voorafgaand aan Limburgs Mooiste had het stevig geregend in Limburg en dat was een behoorlijke tegenvaller voor de organisatie. Het festivalterrein was veranderd in een zompige modderpoel, en die zag er helaas niet bepaald uitnodigend uit. Al kan ik mij heel goed voorstellen dat het met lekker weer een mega gezellig terrein is, omdat er ook veel stands met merken uit de fietsindustrie aanwezig waren, zoals ABUS, Schwalbe en Shimano. Ook waren er genoeg zitplekken en een plek om je fiets af te spuiten aanwezig.
Toen we eenmaal onze rugnummers op hadden gehaald en de witte schoenen van Björn niet meer wit waren konden we eindelijk vertrekken. Behoorlijk laat waren we, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was ook onze zaterdag. Met een sticker op de bovenbuis met daarop de belangrijkste klimmetjes van de dag, gevulde bidons en vooral vol goede moed.
Een frisse start
In de ochtend was het dus behoorlijk frisjes met af en toe een verdwaalde druppel, maar gelukkig bleven de echte grote buien uit. De dagen voor Limburgs Mooiste had het dus geregend in Limburg, en op veel plekken was het wegdek nog nattig en vettig. Op klimmetjes stroomde het regenwater soms flink naar beneden, en één keer moesten we van de fiets af voor een overstroomd beekje. Maar lol hadden we, want eenmaal warm gefietst is het natuurlijk heerlijk fietsen in Limburg.
Omdat we wat te laat waren vertrokken was de eerste pauzestop al aan het afbreken, maar gelukkig konden we nog snel een reepje en een dubbele espresso scoren. Mondjesmaat haalden we ook andere deelnemers in, en bij de tweede tussenstop zaten weer weer vol in de drukte. Ik vond het onderweg erg leuk om een aantal minder bekende klimmetjes mee te pakken, afgewisseld met de klimmetjes die we allemaal wel kennen in Zuid-Limburg.
Vier seizoenen in één dag
Gedurende de dag klaarde het weer ook op, en dat maakte het net wat aangenamer. De wegen werden droger, de deelnemers optimistischer en we fietsten niet helemaal meer achteraan. Al is het achteraan fietsen tijdens een toertocht ook wel een leuk perspectief, iets dat we nog niet eerder hebben meegemaakt. Je komt pechvogels met de derde lekke band van de dag tegen, en strijders voor wie de tocht een echte uitdaging is. In de middag konden de armwarmers uit, en werd het nog behoorlijk warm. Het lijkt wel alsof we alle seizoenen in één dag hebben meegemaakt.
Met name in het tweede deel van de route volgden de klimmetjes elkaar snel op. De Rensberg, Bronkweg, Vrakelberg, Holleweg en Keutenberg zaten kort achter elkaar en dat zorgt voor het eerste zuur in de benen. Even later volgt de bekende Cauberg in Valkenburg en dan is het nog zo’n 50 kilometer tot de finish in Heerlen. Er volgen nog een paar klimmetjes, zoals de Lange Raarberg en de Kloosterberg, maar het laatste gedeelte richting de finish is relatief makkelijk.
Finish!
Eenmaal terug in Heerlen was de finish in zicht, met een heuse finishstraat waar de deelnemers door een enthousiaste speaker werden ontvangen. Op de finishlijn werden deelnemers opgevangen met een koud biertje, en daar zeg ik geen nee tegen. Een ware beloning na een lekker dagje afzien en genieten tegelijkertijd.
Met de kilometers van en naar de auto vanaf de start-finishlocatie kwam ik uit op ruim 160 kilometer met meer dan 2.000 hoogtemeters. Op de terugweg nog even naar de Burger King en dat maakt een einde aan een heerlijk dagje fietsen in Zuid-Limburg. ABUS en Limburgs Mooiste, bedankt!
